Szanowni Państwo,
Nasza Kancelaria wychodzi naprzeciw potrzebom wszystkim tym, którzy swoja działalność wiążą z transportem drogowym i z przyjemnością oferuje Państwo szeroki zakres usług dotyczących szeroko pojętego doradztwa transportowego
Ponadto oferujemy:
Rozliczanie i sporządzanie ewidencji czasu pracy kierowców
Rozliczenia delegacji krajowych i zagranicznych
Analizę naruszeń
Pomoc w konstruowaniu umów, regulaminów i innych dokumentów dotyczących zatrudnienia
Sporządzanie odwołań od decyzji administracyjnych związanych z działalnością transportową
Konsultacje telefoniczne dla kierowców i przedsiębiorców
Pobieranie danych cyfrowych z kart kierowców i tachografów, kalibracje
Pomoc w formalnościach dotyczących uzyskaniu licencji transportowych
Szkolenia dla kierowców i przedsiębiorców z zakresu przestrzegania przepisów związanych z transportem drogowym
Kompleksowe przygotowanie firmy do kontroli ITD i PIP
Doradztwo transportowe
Prowadzimy ewidencję czasu pracy kierowców dla firm transportowych na terenie województwa śląskieg oraz okolic.
Naszą mocną stroną jest stały, zgrany zespół, który zawsze jest do dyspozycji Klienta. Biuro pracuje w dni robocze od godz. 06:00 do 22:00 a w soboty od 07:00 do 14:00. Wybraną firmą zajmuje się konkretna osoba, która samodzielnie sporządza komplet dokumentów dla Klienta i w każdej chwili można się z nią skonsultować.
Gwarantujemy rzetelność i terminowość rozliczeń, bez kruczków prawnych i ukrytych płatności. Nigdy nie pobieramy opłat z góry a faktury wystawiamy tylko za faktycznie wykonaną pracę. Umowa z naszą firmą zawierana jest na czas nieokreślony i ma miesięczny termin wypowiedzenia.
Jeśli nasza oferta Państwa zainteresowała prosimy o kontakt telefoniczny lub e-mailowy. Nasz przedstawiciel chętnie umówi się z Państwem na spotkanie w dowolnym miejscu i terminie.
Zapraszamy do współpracy.
Kontakt pod numerem telefonu: +48 508 218 608 lub za pośrednictwem e-maila: j.szczepanska@kancelaria-lege-artis.pl
1. Art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. powołanej w punkcie 1 w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 w związku z § 9 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.
W dotychczasowym stanie prawnym jeśli kierowca wykonywał zadanie służbowe na polecenie pracodawcy, które polegało na:
Zgodnie z art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców, jeśli kierowca znajduje się w podroży służbowej, to przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem zadania służbowego, ustalane na zasadach określonych w przepisach art. 775 § 3-5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
Zgodnie z interpretacją przepisów, na której opierali się kierowcy w transporcie międzynarodowym, przysługiwał im ryczałt za każdy nocleg (za każdą noc) w podróży służbowej, pomimo że korzystali z bezpłatnego noclegu zapewnianego w kabinie pojazdu i nie ponosili z tego tytułu żadnych kosztów. Podnosili również, że ryczałt za nocleg nie mógł być niższy niż 25% kwoty wskazanej w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, czyli przykładowo we Francji – 45 euro za nocleg, we Włoszech – 43,50 euro za nocleg, w Niemczech – 37,50 euro za nocleg. Według kierowców, fakt, że umowa o pracę, regulamin wynagradzania czy układ zbiorowy pracy przewidywały niższe ryczałty za nocleg czy też zryczałtowaną kwotę „delegacji”, która była niższa niż suma minimalnej diety oraz ryczałtu za nocleg nie miał znaczenia i domagali się oni zwrotów według najkorzystniejszych dla siebie przeliczeń.
Sądy powszechne i Sąd Najwyższy orzekały skrajnie odmiennie: takie same roszczenia były zarówno uwzględniając , jak i oddalając roszczenia kierowców co bez wątpienia zaburzało zaufanie obywatela do Wymiaru Sprawiedliwości i godziło w zasady Państwa Prawa takie jak pewność i przewidywalność rozstrzygnięć.
W takim stanie rzeczy konieczna była interwencja Trybunału Konstytucyjnego.
W niniejszej sprawie mamy do czynienia z tzw. orzeczeniem zakresowym, które nie prowadzi do uchylenia zakwestionowanych przepisów. Orzeczeniem zakresowym Trybunał stwierdza, że stosowanie określonych przepisów do określonych sytuacji jest niezgodne z Konstytucją. Innymi słowy, Trybunał wskazuje jaka interpretacja przepisów jest niezgodna z Konstytucją jednak przepisy te nadal obowiązują.
Wyrok Trybunału ma taki skutek, iż przepisów powołanych w sentencji wyroku nie można stosować do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym. Co za tym idzie na ochronę prawną nie zasługuje roszczenie pracownika-kierowcy w transporcie międzynarodowym skierowane do pracodawcy o zapłatę ryczałtów za nocleg, oparte na przepisach powołanych w sentencji wyroku TK. Co oznacza w praktyce, że w przypadku wniesienia do sądu przez pracownika-kierowcę powództwa o zapłatę ryczałtów za nocleg, sąd winien takie powództwo oddalić.
Art. 190 ust. 4 Konstytucji otwiera furtkę prawną dla właścicieli Firm Przewozowych.
„Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania”.
Powołując się na ten artykuł i przepisy o postępowaniu cywilnym, na podstawie których toczą się spory o roszczenia pracownicze można rozważyć wznowienie postępowania.
Wznowienie postępowania oznacza możliwość odzyskania pieniędzy zasądzonych na rzecz kierowcy, niemniej jednak każda sprawa będzie wymagała indywidualnej analizy m.in. pod kątem spełnienia wszystkich przesłanek do wznowienia postępowania.